Няне

Я памятаю вашую ўсмешку.
І чуецца ў пяшчотны галасок.
Трымаю ў памяці дзіцячыя, я звесткі.
І праматваю ў думках кінафільм.
Як зорка Венера ўзышла над Зямлёй.
Аставіўшы след свой вялікі.
-Няня,-Чаму ты пакінула нас?
-Нам так цябе не хапае.
На лушы застаўся жудасны боль.
І сэрца баліць час ад часу.
Мы ўсе будзям помніць цябе, на заўжды
І радасны твар твой, любімы.