Пад закусь ухапіўшы чарку,
зрабіў глыток і закусіў.
І стала на душы так лёгка,
і чырвань кінулася ў твар.
І лёгка ўстаў ён, пацягнуўся-
да ложка спаць, каб заўтра зноў-
да чаркі руку працягнуць.
Напіўшыся, як падла, еле ходзіць.
Ці ўперад ці ўзад не мае сэнсу.
Абы ішоў, абы не паваліўся на дарозе, каб клопату другому не даставіць.
-Во зноў напіўся,- кажуць людзі.
-Ён еле ногі валачэ.
На твары лёгкая ўсмешка.
А ён ідзе, ідзе, ідзе...
Вось ён мінуў калітку, імчацца ў хату.
Сцягнуў з сябе чаравікі, і заваліўшыся ў хату
і ракам стаўшы, паўзе, як тая чарапаха,
да ложка спаць, каб заўтра з новай сілай устаць.
-Калі які канец настане?
Глядзіць і лямянтуе жонка.
А ён, не заўважыўшы яе, лёг спаць.
А раніцай яго канец настаў.
|
